Op dinsdag 13 mei 2008 werd een simpele kortsluiting (in een koffie-apparaat) een van de belangrijkste culturele instellingen van Nederland fataal: het gebouw van de faculteit Bouwkunde aan de Technische Universiteit Delft brandde volledig af. De beelden van een instortende gebouwvleugel riepen herinneringen op aan de ramp met het World Trade Center te New York. Hoewel studenten en personeel in staat zijn geweest een hoeveelheid historisch materiaal te redden voordat het gebouw instortte, staat nu al vast dat deze brand een van de grootste culturele rampen van de Nederlandse universitaire geschiedenis is. Talloze historische geschriften, tekeningen en maquettes zijn in de brand verloren gegaan. Het levenswerk van velen is verwoest.
Bouwkunde was ook mijn faculteit. Ik heb er 12 jaar lang gewerkt en gestudeerd. Ik heb colleges mogen volgen bij en werkzaamheden mogen verrichten voor illustere en wereldberoemde architecten zoals Rem Koolhaas, Herman Hertzberger en Carel Weeber. Tijdens mijn Bouwkunde periode heb ik een aantal van de belangrijkste hoogtepunten en dieptepunten in mijn leven gekend. Bouwkunde zelf was echter een instituut waar ik altijd de inspiratie vond om door te gaan, ook al speelde zich elders in mijn leven ingrijpende zaken af.
Reeds op de dag van de brand werd duidelijk dat het gebouw niet meer te redden was en spoedig en volledig zou worden gesloopt. Op zondag 18 mei 2008 ben ik uitvoerig langs gegaan om afscheid van het gebouw te nemen. De foto’s getuigen van de verwoesting die de brand heeft aangericht.
Tijdens mijn aanwezigheid speelde zich surrealistische taferelen rondom het gebouw af. Er liepen mannen in witte pakken rond. Het soort mannen dat je normaliter alleen ziet in slechte films waarin buitenaardse ruimteschepen neerstorten in de woestijn van New Mexico. De mannen in witte pakken duiden er dan op dat er sprake is van een gevaarlijke besmetting. Hoewel de deskundigen op dit moment beweren dat bij de brand geen schadelijke stoffen zijn vrijgekomen houd ik het nieuws de komende dagen in de gaten. Misschien hebben ze nog een en ander over het hoofd gezien. Naast het gebouw stond reeds zwaar slopersmaterieel klaar dat kennelijk in gereedheid werd gebracht om het gebouw de finale genadeslag te geven.
In mijn tijd was ik een soort eeuwige student. Iedere keer weer besloot ik en verkondigde ik mijn afstudeerscriptie af te ronden. En iedere keer weer kwam daar weer een grote buitenlandse reis of een ander groot avontuur tussen. Ik heb gelukkig mijn studie bij Bouwkunde afgemaakt en mijn diploma behaald. Maar soms had ik nog wel eens een rare droom waarin ik terug moest naar de faculteit om toch nog een vak af te ronden. Dan werd ik wakker met een onaf gevoel, alsof ik nog steeds student was.
Wanneer de slopershamer deze week zijn werk doet, en Bouwkunde met de grond gelijk zal maken, komt er voor mij en vele anderen een einde aan een tijdperk. Het ‘oude’ Bouwkunde zal vervagen als een droom die nooit meer terugkeert. Inmiddels zijn reeds tenten en noodlokalen ingericht. Deze week al zullen docenten en studenten weer aan de slag gaan met onderwijs en onderzoek. Dat deze daadkrachtige en veerkrachtige houding een voorbode moge zijn voor een nieuw, schitterend en spraakmakend Bouwkunde dat een architectonisch baken zal zijn voor de 21e eeuw!
(1321 views)