Vanochtend daalde de AEX tot een waarde van slechts van 218,14. Op www.belegger.nl wil men u doen geloven dat de AEX hiermee ‘niveaus van maart 2003’ heeft bereikt. Maar het is natuurlijk veel erger. Nota bene op die zelfde site kunt u zien dat de AEX dat niveau reeds op 5 december 1995 heeft bereikt.
Update 30 juli 2020: Het gebeurt zo vaak; ik ondersteun mijn betoog met online bronnen. En dan, een aantal jaren later, bestaan die bronnen niet meer en leiden de links in mijn artikel naar niks, zoals hierboven dus. Vaak haal ik de verwijzing naar die niet meer bestaande bronnen dan weg. In dat geval kan de lezer denken dat ik de gewoonte heb om mijn verhalen niet met bronnen te ondersteunen. De werkelijkheid is dus iets ingewikkelder. Hoe dan ook, het doet niets af mijn betoog in dit artikel. De kern daarvan is dat managers van beleggingsfondsen maar wat lijken te prutsen. En dat doen ze met uw en mijn geld.
Beleggen in Nederlandse aandelen levert dus gemiddeld al 13 jaar, 2 maanden en 19 dagen nul procent rendement op. Wie op 5 december 1995 voor (omgerekend) 1.000 Euro een mandje aandelen AEX had gekocht zou dus dik 13 jaar later nog steeds een waarde van 1.000 Euro in zijn bezit hebben gehad. Wie in diezelfde periode zijn 1.000 Euro had vastgezet op een spaarrekening met 4 procent rente had nu over een kapitaaltje van 1.670 Euro beschikt. Dat is een rendement 67 procent.
Ik heb deze vergelijking in eerdere artikelen ook al gemaakt. Als reactie kreeg ik veel e-mails van lezers die deze vergelijking niet eerlijk vinden. Want op aandelen krijg je dividend, zeggen ze. Ten eerste is dat niet altijd waar. Zeker in de huidige tijden zijn er veel bedrijven die geen dividend uitkeren. En de meerderheid van de kleine beleggers heeft helemaal geen aandelen maar beleggingsfondsen. Dat zijn mandjes aandelen die worden beheerd door fondsmanagers van banken en verzekeraars. Hun inspanning en deskundigheid zouden er toe moeten leiden dat u een hoger rendement behaalt dan wanneer u zelf aandelen koopt. In ruil voor hun inspanning betaalt u de fondsmanagers een commissie. Die commissie is echter zo hoog dat het uitgekeerde dividend vaak volledig wordt teniet gedaan. Daarbij presteren veel van die fondsmanagers uitermate slecht. Een goed voorbeeld daarvan zijn de fondsmanagers van de Postbank. Zo heeft het Postbank Internetfonds in 7 jaar tijd een koersverlies van 92 procent geboekt. Zaten de managers van dit fonds soms 7 jaar te slapen? Waaruit heeft het ‘beheer’ van dit fonds al die tijd bestaan? En welke ‘deskundigheid’ was nodig om tot een verlies van 92 procent te komen?
Wie goed oplet ziet dat de grote banken nogal in hun maag zitten met het gepruts van hun fondsmanagers. En weet u hoe banken deze problemen ‘oplossen’? Een bekende truc is dat ze op hun website alleen de grafieken laten zien van periodes waarin het zo slecht nog niet ging. Dan lijken de verliezen nog een beetje mee te vallen.
Maar de meest kordate manier om de verliezen van hun klanten te verdoezelen is het opheffen van een beleggingsfonds! Huppekee, in één dag 92 procent verlies weggepoetst. Over een paar jaar is er niemand die het nog weet. Dit heeft de Postbank ook gedaan met het Postbank Internetfonds. Inmiddels is zelfs die hele bank opgeheven. Dus het gepruts van de fondsmanagers is als het ware aan de geschiedenis onttrokken.
Daarom steekt het toch een beetje dat veronderstelde deskundigen zoals Corné van Zeijl, fondsmanager van het SNS Nederlands Aandelenfonds, u doen geloven dat het allemaal wel meevalt met dat beleggen. Zo zegt Van Zeijl in Intermediair van 19 februari 2009 ‘Wie over tien jaar terugkijkt of hij geld heeft verdiend, zal altijd rendement hebben op aandelen’.
Ik ken echter genoeg mensen die de afgelopen 10 en zelfs 15 jaar alleen maar koersverliezen hebben geboekt door hun geld toe te vertrouwen aan fondsmanagers van gerenommeerde banken.
Laten we eens kijken wat het fonds van Corné Van Zeijl zelf doet. Het SNS Nederlands Aandelenfonds had 10 jaar geleden een koers van circa 67 Euro. Wanneer ik dit schrijf is de koers 25,59 Euro. Wie 10 jaar geleden zijn geld heeft toevertrouwd aan het fonds van Corné Van Zeijl heeft dus een koersverlies van bijna 62 procent geboekt. Hoezo altijd winst na 10 jaar?
Wellicht zou Van Zeijl zich kunnen verweren met het argument dat zijn fonds wel beter heeft gepresteerd dan ‘de markt’. Maar ook dat is niet waar. Op 24 februaru 1999 sloot de AEX op 538,84. En wanneer ik dit schrijf staat de AEX inmiddels op 220,50. Een koersverlies van 59 procent in 10 jaar. Het Nederlands Aandelenfonds van Corné van Zeijl verliest dus niet alleen dik in 10 jaar tijd, maar presteert zelfs slechter dan de AEX.
Wie mij kan uitleggen wat de meerwaarde van fondsmanagers is mag het zeggen. Volgens mij dragen die lui vooral mooie pakken en horloges van uw en mijn zuurverdiende centjes.
Update 30 juli 2020; Toen ik dit artikel in 2009 schreef liet ik al zien dat het door Corné van Zeijl beheerde fonds al 10 jaar verlies maakte en slechter presteerde dan de AEX-fonds. Wel, toen ik het fonds Googelde kwam ik terecht bij een rapport van de beleggersvereniging VEB waarin het SNS Nederlands Aandelenfonds werd beoordeeld. 4 Jaren na het verschijnen van mijn artikel stelde de VEB dit over dit fonds:
“De rendementen liepen de afgelopen 1, 3 en 5 jaar achter bij de AEX-index (12,9%, 4,2% en -17,1% tegen 17,9%, 12,4% en -11,3% voor de AEX-index). Ook gecorrigeerd voor risico (koersschommelingen) was het rendement niet best.”
“De portefeuillesamenstelling wijkt (te) weinig af van die van de AEXindex, waardoor het fonds zich niet onderscheidt van de index.”
“De directie van SNS Beleggingsfondsen belegt niet in de eigen fondsen; of de fondsmanagers dit wel doen, is niet terug te vinden op de website van SNS Bank. Dat is geen teken van vertrouwen van directie en fondsmanagers.”
“Het fonds kent geen prestatievergoeding. De belangen tussen de fondsaanbieder en de fondsbeleggers zijn hierdoor niet in lijn.”
Dus in ieder geval 4 jaren na het publiceren van mijn artikel ging het gepruts en het slechte presteren van dit fonds gewoon door. Dat is dus in totaal 14 jaren prutswerk binnen een slecht presterend fonds. Wat voor toegevoegde waarde hebben de managers van zo’n beleggingsfonds? Volgens mij niks.
Inmiddels heeft het hierboven besproken SNS Nederlands Fonds gedaan wat ieder falend beleggingsfonds na verloop van tijd lijkt te doen; de naam veranderen dan wel het hele fonds opheffen om zo het gepruts van de fondsmanagers aan het oog van de geschiedenis te onttrekken. Want ook al Google ik me 3 slagen in de rondte, het SNS Nederlands Aandelenfonds lijkt niet meer te bestaan. Het lijkt er op dat het op enig moment is omgedoopt in het SNS Europa Aandelenfonds. Dat zou overigens vreemd zijn omdat het één een volstrekt ander portefeuille suggereert dan het ander. Maar anno 2020 lijkt het er op dat ook dat SNS Europa Aandelenfonds niet meer bestaat.
Dit is maar een van de vele voorbeelden die ik heb meegemaakt, die er op lijkt te duiden dat beleggingsfondsen vaak buitengewoon schimmige constructies zijn. Het rendement is vaak teleurstellend, dividend wordt nauwelijks uitgekeerd en de belangen en handelingen van de fondsmanagers zijn nauwelijks inzichtelijk. En na een aantal jaren van wanprestatie wordt de stekker er uit getrokken en krijgt de particuliere belegger nooit meer een kans om het verlies goed te maken.
(1040 views)